TUSAŞ gibi Türkiye’nin savunma sanayisinin kalbi sayılabilecek bir bölgede terörist bir eylemin gerçekleşmesi, sadece o gün orada hayatını kaybeden beş insanımız için değil, ulusal bütünlüğümüz için bir uyanış zili olmalı. Terör, kanlı yüzünü bir kez daha göstermiş ve yirmiye yakın yaralımızla birlikte toplumsal huzurumuzu derinden sarsmıştır. Peki, bu noktaya nasıl geldik?

Ülkede bölücülük üzerine oynanan kirli oyunlar, anayasanın 66. maddesi üzerinden yapılan tartışmalar, birlikteliğimizi hedef alan birer saldırıya dönüştü. Özellikle CHP Genel Başkanı’nın Kürtlere ayrı devlet vaadi gibi, siyasi akılla örtüşmeyen açıklamaları teröristlerin eline koz verdi. Bu tür sözler, teröristlerin iştahını kabartıyor, onları cesaretlendiriyor. Devletin birliğini zedeleyen her türlü söylem, terörü körüklüyor ve bunu görmezden gelmek mümkün değil.

Terör ve Siyaset: İçiçe Geçen Tehlikeli İlişki

Ülkede teröristlerle aynı safta duran, onlarla aynı dili konuşan siyasilerin hala görev başında olması, akıllara durgunluk veriyor. Bu insanlar siyaset yapmıyor; bilakis, terörü besliyorlar, onu büyütüyorlar. Teröre taviz verildiği her an, geri dönüşü olmayan bir yola girmiş oluyoruz. Bizler terörün karanlık günlerine geri dönmek istemiyoruz. Halk olarak bunu kaldıramayız.

Bu noktada herkes kendine çekidüzen vermeli, zira aksi halde geçmişin karanlık günlerine geri döneriz. Türkiye’nin başkentinde, böylesine stratejik bir yerde patlayan bombalar bize şunu gösteriyor: Teröre karşı daha sert, daha kararlı bir duruş sergilenmeli. Terörü siyasi emellerine alet edenlere siyasette yer yok! Devlet, teröristlere taviz vermez, vermemeli!

Unutulmamalı ki teröre taviz, geleceğimize darbedir.